سلام.
این اولین پست میشه تو این وبلاگ؛ وبلاگی که دوست دارم جوری بشه که لااقل واسه خودم دوست داشتنی باشه٬ اگه واسه بقیه هم بود که دیگه خیلی خیلی عالی!
اسم این وبلاگ شد TwoDay چون Today ثبت نشد! " فرصتی برای تنهایی نیست" تو سیستم بلاگها تقریبا اولین وبلاگی بود که واقعا براش وقت گذاشتم و دوستش داشتم چون جوری بود که میتونستم خیلی چیزایی رو که نتونستم با حرف به آدمای دور و برم بگم بنویسم؛ گاهی هم با یه عکس و آهنگ خیلی بهتر همه حرفامو میزدم! ولی خب آخرش اون وبلاگ فیلتر شد و خود بلاگها هم چندوقت بعد منفجر! وبلاگی که بازدیدش هم بد نبود با حدود ۳۰هزار روزانه که البته مهم نیست.
به هرحال از الان این "دو روز" شد جای "امروز" دیروز! امیدوارم اونجوری باشه که بعدا خوشحال باشم از ساختنش و البته امیدوارم سرنوشت بدی پیدا نکنه!
شاید با نوشتن توی این وبلاگ بتونم امیدوارتر بشم به برگشتن روزای خوب گذشته٬ من به معجزه اعتقاد دارم؛ میخوام قطار زندگیم برگرده به همون مسیر دوست داشتنی سابق چون احتمالا این دفعه دیگه فقط ۲ روز تا خوشبختی مونده.
